20 jan Hardlopen in de regen

Vanochtend vroeg iemand op Twitter naar een onderwerp voor een blog. Ik gaf hem de kop van dit blog. En bedacht daarna dat ik er zelf ook wel iets over kan schrijven. Dit maakte hij ervan.

Voor mensen zoals ik, die een allergie hebben ontwikkeld tegen sporten, is de kop ‘hardlopen in de regen’ veelzeggend. De film over dit meeslepende onderwerp start meteen. Het is een beetje een triest verhaal. Grijze natheid en een vijftiger die goede voornemens probeert op te volgen. Een verlaten station in de druilerige regen. Voel je het al?
Er heerst een interne contradictie. Iets waar ik niet aan wil, maar ergens vrees dat het nodig is. Iets wat uitstelt vraagt. Dat beweren gedachten. Een ander deel van de hersenen zendt uit: beweeg, ga vooruit. Deze stem spiegelt een slankere versie van mezelf voor. Als ik daadkracht toon. Uitstel plannen (‘ik ben niet zo gek om in de regen te gaan hardlopen zeg’) versus doorzettingsvermogen inzetten (‘ik kan dit best en daardoor word ik fitter en slanker’). Grappig hoe de woorden ook al iets zeggen. ‘Uitstel’ is negatief eufemisme. ‘Doorzettingsvermogen’ is positief stimulerend. Is het niet interessant om te zien welk deel van die hersenen dan wint? Hoe ik (?) waarde toeken aan gedachten die ook niet van mezelf zijn. Die immers zomaar opploppen uit een grijze massa.

Ik volg voor het tweede jaar een meditatie-opleiding bij Jan Geurtz. Daar leer ik dat je niet je gedachten bent. Je bent de waarnemer van die gedachten. Het is de bedoeling dat dit inzicht het leven een stuk prettiger maakt. Hoe vaak laten we ons leiden (en vaker vermoeien) door gedachten alsof ze de waarheid zijn? Alsof we ernaar moeten luisteren. Door de verschillende boodschappen (niet lopen/wel lopen) ontstaat verwarring. Wat ga ik doen?

Als mens met veel verschillende petten op (ondernemer, moeder, zus, dochter, vriendin, buurvrouw, etc.) zijn er veel keuzes te maken op één dag. Ik kan gaan bloggen, netwerken, koffie drinken, huishouden doen, boodschappen, een nieuwsbrief maken, samenwerken of acquisitie plegen. Mijn tip voor deze dag is om waar te nemen welke ‘stemmen’ dan wel gedachten bepalen wat je uiteindelijk beslist te gaan doen. Soms is niets doen namelijk het beste. Dat creëert – volgens de meditatieleer – ruimte.

Ik heb het net wel gedaan trouwens. Een rondje joggend door Havelte in de motregen. Zonder de Ipod met het 150 bpm-ritme kan ik niet lopen. Dat geeft de cadans aan. Regenjas met muts op. Verbaasde tot verbijsterde blikken onderweg. Mogelijk door mijn snelwandel-loopstijl. Of misschien was er toch herkenning. Hé, nog zo’n mens wiens hersenpan uitzond: ‘Ga maar wandelen in de regen, het is ergens goed voor’. Klazien uit Zalk wist dat al veel langer:

Het lev’n is hardlop’n in de reg’n!..(ook al kan je er niet meer teg’n)