25 jul Zeggen, doen & ervaren
Online werken in de zon: blog #1
Zoals ik schreef in mijn vorige blog was ik iets van plan. Een experiment. Een soort researchproject. Het antwoord vinden op de vraag: Is online werken in de zon mijn droom? En als dat erop lijkt, waar gaat dat dan precies over? De essentie vinden van dit verlangen, is mijn doel. Ik zei het, schreef het op en doe het nu ook. Via internetomzwervingen kwam ik terecht bij HubFuerteventura. Dat is een van de vele – weet ik intussen – coworkplaces in de wereld.
Na een te lange vlucht, maar met wel een hele slimme meid naast me (Mia: een mooie mix tussen België & Servië), landde ik op Fuerteventura. Wachten op de shuttle met drie Italianen. Toch lastig connecten met deze mensen. Altijd erg op hun zelf. Ze wilden mijn biertje niet delen, al had ik speciaal vier bekers meegenomen. De shuttlemeneer regelde een kleiner busje, want het ging wat lang duren. Top!
De Hub had ik snel gevonden en eigenaar Sebastian Ruiz wachtte me op. Hij had me vooraf via de Slack Hub groep al diverse keren een berichtje gestuurd. Ik voelde me echt welkom. Samen liepen we naar het appartement dat ik deel met een Spaanse IT-er. Overigens kun je ook in de VillaHub slapen, alleen slaap je dan met meer mensen op een kamer. Dat heb ik wel gehad. Natuurlijk hoef je niet via hen iets te boeken om te slapen. Je kunt ook alleen een workspace boeken. Ik had bedacht dat ik wel alleen in een hotel kan gaan zitten (zoals op Lanzarote in april dit jaar), maar daar voel ik me dan soms wel wat o sole mio zonder (zakelijke) gesprekspartners.
De eerste avond ging ik al even Corralejo in. Of dat verstandig was? Ik vond het appartement nog terug, binnenkomen was nog wel een dingetje met al die sleutels en klemmende deur. De volgende dag wat suf de dag gestart. Rondje gelopen om de omgeving te verkennen. Er is een mooie lange boulevard langs de zee met allerhande fitnessachtige attributen. Ik zag een man die zijn bulldoghondje erover liet springen. Dat was grappig. Lijkt me te warm om dat als mens te doen.
Op je 53-ste digital nomad worden, kan dat?
Na een terras met koffie op naar de Hub, zo rond 12 uur. Je moet ook gewoon ergens beginnen. Diverse mensen kwamen kort of langer even wat werken. De een heeft een partner op Fuerteventura, een stel woont er nu wat langer, een IT-er in loondienst mag remote werken en oefent en passant als surfdude. Ook kwam er at random een man die een presentatie af moest maken. Ik heb een paar dingen gedaan, tussendoor geluncht.
Echt wennen zo’n eerste dag. Je moet je ritme hervinden. Wat verwarrend allemaal om te ervaren hoe ‘alleen’ online werken is in de praktijk met aanvliegende en uitwaaierende types. Het gaat vandaag over hechten en onthechten. Je hoort er soort van bij, maar tegelijkertijd hoor je bij niemand van die online werkenden. Iedereen gaat uiteindelijk zijn eigen gang. Toedeloe, misschien zie ik je morgen of nooit meer. En ja Atty: “Het is pas dag 1.”
Het nomadleven is ook niet altijd leuk. Toevallig kwam vandaag dit blog van Steffani Cameron voorbij.
Morgen day-off genomen. Tja, ik heb drie weken (had ik dat al gezegd?), dus het vakantiegevoel mag ook nog ergens tussendoor geactiveerd worden. Kan je niet vroeg genoeg mee beginnen.
Geen reactie's