11 feb Popie Jopie – 42

Het nieuws van de dag: de Paus treedt af. Ik dacht dat dit ambt gold ”tot de dood ons scheidt”: een huwelijk met God. Maar nee, je kunt dus ook scheiden. Naar de mysterieuze wegen van het Vaticaan kunnen we slechts gissen of ons deze verbeelden (Angels & Demons). Toch onmogelijk om voor te stellen wat een macht een Paus heeft.

Is er leven naar het Paus-zijn?
Wat ik me afvraag: is er een leven na het Paus-zijn? Is er een pauselijk pensioen beschikbaar of een pauselijk opvangtehuis voor zij die deze vorm van macht – al dan niet ongewild – van zich af moeten leggen? Is dat net zoiets als abdicatie van de troon? Kun je nog wel ‘normaal’ zijn na het vervullen van zo’n ambt waarin status en macht onbegrijpelijk groot zijn? In welk gat valt hij? Lijkt me een mooi onderwerp voor een film: The day after the Pope resigned. Bel me maar voor de rechten op het idee, nu te koop. 🙂

Ik hoorde een dag later Italiaanse jongeren in het nieuws zeggen: “Un Papa nero!” (een zwarte Paus). Wat zouden Obama en Nelson Mandela hiervan vinden? Witte rook bij zwarte paus.